Jaja ... das isch doch ou sone abtroschene Begriff u Usdruck "S'isch nümm wie aube". U dä bruucht me haut äbe aube denn, wenn eim nüt gschiders i Sinn chunnt. U me bruucht das aube o denn, we me z'Gfüeh het, das öppis chnorzet u grüüseli verhocket isch u me meint, dass es früecher villicht besser gsi isch oder wär - u villicht schtimmt das ja ou e chli ! Wär weiss das scho ? Aber gömer da mau grad nid so fescht is Detail u widme üs doch vieu erfreulecherem zue.
Ar Schprach - a üsere Schprach. Ir Schwiz aber ou z'Bärn si d'Lüt, villicht ganz im Gägesatz zu Dütschland, so unheimlech lieb, zuvorkommend u verschtändlech für (fasch) aues, jede u jedes - wie me so seit. Ämu rein ufgrund vur Schprach u de benützte Wörter.
Wenn ig es Kaffee wott - zum Bischpiu über d'Gass, de säge ni nach der Frag "was hättet Dir gärn"
I hätt gärn es Kaffe bitte - merci oder so. U der Dütsch (u das meineni de überhoupt nid deschpektierlech) bringts churz u prägnant uf e Punkt "Ich kriege einen Kaffee". Voila. U är überchunnt ja ou eine - e Kaffee.
U da verchlüpfe mir Bärner de fasch gar e chli - mir wo da derzue und im Gägesatz gar e chli Harmonie-süchtig würke. Ämu mau rein vu usse här gseh.
U wie das in Züri, Basu oder Brig im Wallis isch - das ha ni mi no nie so g'achtet - merkeni grad. S'nächscht mau de.
S'isch überhoupt so ne Sach, das mit der Schprach u de Wörter wo me derzue bruucht. Gschribe isch angersch aus gseit. Und am Telefon gseit isch angersch aus gredi use is Gsicht.
Aber ... gschribe isch äbe gschribe ... u das het mängisch ou si Wärt. Wüe - u das isch haut o chli so - bim gseite heisst de gar mängisch - jaaa weisch, du hesch das haut fausch verschtande.
Aber ... gschribe isch äbe gschribe ... u das het mängisch ou si Wärt. Wüe - u das isch haut o chli so - bim gseite heisst de gar mängisch - jaaa weisch, du hesch das haut fausch verschtande.
