Ha tröimt, ig heig mir so nes Buech kouft wo me cha lehre ufruume und usmischte u sich vu fasch auem trenne, wo eim offebar im Läbe söu im Wäg schtah u verhindere, dass eim s'Glück umarmet.
Nid amau d'Brockis hei me Freud, wüe si vu au däm materielle belaschtende Züügs richtig gehend überschwemmt u iideckt wärde.
Auso i ha tröimt, dass ig ussert däm Buech wo das so schön beschribt gar nümme i miner Wohnig meh heigi gha. Würklech eifach aues läär. S'het hohl tönt i de Rüüm u ou i mir inne isch so ne Art Höhli gsi. Ha de grad e chli Schweiss übercho u schturm isch's mir worde. S'Tablettli het de chli ghulfe. Schweiss nid öppe, wüe die Frou wo die Büecher schribt jez no me Chole uf ihrem Konto het. Nei wüeu i mi soo verlasse u einsam gfüehlt ha. Nid emau miner Zimmerpflanze si me da gsi.
Ja u wo ni de so richtig wach worde bi, da hani afa soo vieu Sache plötzlech richtig gärn übercho. Bi fasch chli verliebt gsi i mini Gitarrene, i mi Verschtercher, i mi Mac u i mis Händy u die viele verschide farbige Chleider u all das Gschirr, wo ni doch so säute tue bruuche. Hätt eifach plötzlech grad aues chönne umarme. Sogar der Fernseh u s'WC-Bürschtli u der Rasierapparat u der Dusch-Schel. I ha eifach nume umegluegt u liislig zuemer gseit: Mir geits guet ! Mit geits eifach nume guet !
